มาเตรียมฉากในการเขียนบทบรรยายกันเถอะ

มาเตรียมฉากในการเขียนบทบรรยายกันเถอะ

วันนี้เราจะมาเรียนรู้เรื่องการเขียนบทบรรยายกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของกริยาท่าทาง ตัวละคร รวมไปถึง ฉากหลัง

พื้นหลัง(Background) เป็นสิ่งจำเป็นค่อนข้างจำเป็นมากในการแต่งแต้มเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปจากความรู้สึกนักอ่าน ถ้าไม่มีฉากหลัง นักอ่านก็ไม่รู้ว่าตัวละครกำลังดำเนินเรื่องอยู่ไหน และทำอะไรอยู่

ดังนั้น วันนี้เราจะทำให้การบทบรรยายพื้นหลังพวกนี้เสมือนจริงขึ้นโดยการ

วาดรูปค่ะ

นักเขียนบางคนไม่สามารถขุดฉากต่างๆ ขึ้นมาเป็นตัวหนังสือได้เลย และก็มีบ้างที่นึกไว้แล้วแต่ดันตกหล่นนำมาเขียนเป็นบทบรรยายฉากนั้นๆ ได้ไม่สมเหตุสมผลพอ

การวาดฉากหลังไม่ว่าจะเป็นสถานที่ หรือในห้อง

ไม่ว่าจะมีแก้วน้ำ จานชาม คอมพิวเตอร์ ตลอดจนไปถึง ผ่าม่าน โต๊ะ หรือสิ่งอื่นใดที่พึงมี

การวาดฉากด้วยรูปวาดแผ่นหนึ่งสามารถทำให้ตัวละครดำเนินเรื่องได้สวยหรู เพราะมันเห็นภาพ(ก็แหม! มีแบบแปลนเป็นรูปวาดแล้ว จะไม่เห็นภาพได้อย่างไรล่ะเนอะ)

นักเขียนส่วนใหญ่ที่หัดใหม่ๆ มักสอบตกในเรื่องของบทบรรยายเกี่ยวกับสถานที่ เพราะไม่รู้จะเขียนอะไรลงไป(เพราะไม่มีแบบ หรือการวางแผน) เลยแก้ปัญหาโดยการเขียนแค่บทสนทนากับกริยาท่าทางของตัวละครเท่านั้น ซึ่งมันคงห้วนน่าดู ที่ไม่รู้ว่าตัวละครทำอะไรอยู่ และอยู่ตรงไหน

เอาตรงๆ ไม่จำเป็นต้องถึงขั้นวาดรูปขึ้นมาดูก็ได้ อาจจะร่างจากตัวหนังสือเกี่ยวกับสถานที่นั้นๆ ขึ้นมา หรือพยายามนึกถึงประดุจดั่งเราอยู่ในนั้นด้วย

แต่การวาดรูป มันช่วยให้เราจัดวาง Position ของตัวละครได้ง่ายขึ้น(จริงๆ นะ ใครยังไม่เคยลอง หรือประสบปัญหาเขียนบทบรรยายในส่วนนี้แล้วเหลวเป็นน้ำ ก็ขอให้นำไปลองใช้ดู)

การวาดรูป หรือคิดฉากขึ้นเพื่อใช้กล่าวถึงในเรื่อง อาจจะเป็นสถานที่จริง(พวกรูปถ่าย) หรืออาจเป็นเพียงจินตนาการว่าสถานที่นั้นๆ มีอยู่จริงก็ได้

พอนักเขียนเห็นภาพ มองภาพรวมของฉากออก มันก็ทำให้บทบรรยายไหลลื่นเป็นน้ำเป็นท่าแล้ว

เช่นรูปนี้


 

ท้องทะเลสีครามฉาบแต่งแต้มเต็มไปหมดสุดลูกหูลูกตา ก้อนเมฆขาวราวปุยนุ่นกำลังลอยตามแรงลมแบบเอื่อยเฉื่อย

หาดทรายสีน้ำตาลอ่อนละเอียดราวกับอัญมณีที่ทอดยาวลงไปใต้น้ำ ขณะที่คลื่นซัดสาดเข้ามาเป็นพรายน้ำแลดูรื่นรมย์อย่างบอกไม่ถูก

รพีวิทย์มองเห็นพื้นทรายเบื้องล่าง ในระหว่างที่เขาลอยตัวอยู่บนผิวน้ำ เขามองเห็นสิ่งต่างๆ ใต้น้ำอย่างชัดเจน(ประโยคหลังนี้คือจับตัวละครไปวางไว้ในฉาก  : หรือนี่คือการ วาง Position ตัวละคร)

จากบทบรรยาย จะทำให้น้องๆ รู้ว่า ฉากสำคัญไฉน? เอาเป็นว่าหากน้องๆ นึกภาพฉากได้เป็นรูป เป็นร่าง การเขียนบรรยายก็ไม่ต้องมานั่งนึกมาก เพียงแค่น้องๆ จัดวาง Position ให้ตัวละครอยู่ในฉาก(รูปวาด) ก็ทำให้การเขียนบทบรรยายไหลลื่นได้เช่นกัน

และน้องๆ ก็สามารถเก็บรายละเอียดจากการดูรูปมาเขียนบทบรรยายต่างๆ ให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ราวกับน้องๆ อยู่ในนั้นเองเลยทีเดียว

คราวนี้ก็มาดูกันว่า น้องๆ หาฉากแบบไหนอยู่

บ้านร้าง

บ้านคนรวย

บ้านคนจน

สถานที่ท่องเที่ยว

หรือนอกเหนือจากนั้น ฯลฯ

         ซึ่งน้องๆ สามารถวาดรูป หรือดูรูปถ่ายเพื่อช่วยให้การเขียนบทบรรยายถึงสิ่งนั้นๆ ได้มากกว่าการนั่งนึกเอาเอง และไม่ต้องมานั่งสร้างอารมณ์ให้ยุ่งยากมากมายอีกด้วย

สุดท้ายนี้ บทความนี้เป็นบทความที่ช่วยเหลือคนที่ประสบปัญหาเขียนบทบรรยายสถานที่ได้ไม่ค่อยมีอรรถรสนัก

        พี่สาวอยากให้ลองนำกลับไปทำเป็นแบบฝึกหัดดู ส่วนใครที่ทำบ่อยๆ จนชำนาญแล้ว กระทั่งมันฝังเข้าไปในหัวแบบอัตโนมัติ (ถึงการนึกฉาก ถึงการสร้างฉาก) ก็เก็บสิ่งเหล่านี้เพื่อใช้ในเวลาตีบตันในตอนคิดฉากไม่ออกก็ได้

       และพอแก้ปัญหาได้ เวลานั้นก็คงไม่มีปัญหาในบทบรรยายแล้วกระมัง

ดังนั้น สิ่งสำคัญที่สุดของนักเขียนคือ มุมมอง และจินตนาการ

ถ้าไม่หยุดคิดที่จะสร้าง หรือเขียน สักวันมันก็จะเชี่ยวชาญเองโดยไม่ต้องพึ่งของพวกนี้(ทุกวันนี้บางครั้งงพี่สาวก็ยังใช้บ้างในบางโอกาสอยู่ดี ห้าๆ ด้วยวิธีนี้นี่แหละ)